C E R K A K

Kembang Lan Titiran

Dening : Cahyo

Jam 3 sore hawa isih panas banget, dalanan macet amarga rame lautan pegawai kantor ing perkotaan. Khalim lagi wae bubar rapat karo kanca kerjane, pikirane isih panas, atine isih kemrungsung. Metu saka lawang kantor hapene 2 muni ana telpun saka ibu lan kanca kerjane. Telpun saka ibune di jarke, dene sing diangkat saka kanca kerjane sing luwih penting. Sinambi mlaku Khalim ngomong turut dalan tekan parkiran. Hape sijine iseh muni wae telpun saka ibune dijarke.

Sakwise telpune mati, Khalim nyetir mobile arep bali manyang omahe. Ana ing kamacetan telpune muni maneh, iyo kanca kerja lan ibune sing nelpun. Ibune sing kuatir amarga durung bali nganti tekan sore ora di gagas amarga saking ngelune ngurusi kantor. Ana ing sakdawane kemacetan Khalim iseh telpunan karo kanca kerjane sing maneka warna urusane kui. Durug maneh saka pacare sing awit awan curiga amarga sms ora dibales.

“oh iya ya, sesuk kudu beres kabeh, amarga bose kui kesusu mangkat Singapore. Tulung kabeh di cek kabeh materi lan laporan sing arep dibeberake ojo nganti ana sing durung cetha.” Prentahe Khalim sing njabat dadi supervisor ing kantore

Ora sue telpun muni maneh,

“ya halo, inggih pak. Iya besok saya kosong jam 11 siang, di bawa saja samplenya nanti saya periksa. Ketemu di lobi kantor sebelum makan siang ya pak. Oke iya waalaikumsalam.” Sautane Khalim.

Telpun sijine muni saka pacare, diangkat.

“iya nok, inggih mas jemput mangke jam 8nan ya. Iki dalan isih macet. Mas nggih dereng ngaso sedina iki ngurusi klien ora ono pedote. Sabra nok ya.”jawabe Khalim ngedemke ati sisihane.

Telpun sing pada muni saka pacare gentian ibune sing telpun, nanging ora diangkat. Ibune sing wis kaping welasan telpun durung digagas.

Dalan iseh macet dawa, lampu iseh durung ijo. Sak pinggire bangjo akeh banget para pengemis pada njaluk sedekah, uga akeh bocah kang iseh ngederke Koran lan ombenan. Ana siji bocah kang nawari Khalim titiran. Sijine di dol rongewu rupiah.

“mas titirane mas, 6000 wae mas. Tulung di tuku” melas bocah adol titiran mau.

Bocah kui mau isih nganggo seragam abang putih, kluwus lan rusuh. Tas suwek sing cemangklong ing pundake karo topi kanggo nutupi raine sing wis ireng amarga seben dina kena panas. Bocah kui mau amung gawa 3 titiran abang kuning lan biru. Titiran kui mau anggone makarya dewe saka kertas digunting banjur disunduk lidi. Olehe bisa gawe mangkono saka sekolahe entuk pelajaran prakarya.

Pisan nawake ing mobile Khalim ora digagas, banjur dibaleni.

“mas titiran mas, sijine 2000 wae. Tulung mas.” Tawane bocah SD

Khalim meneng sedela mandeng wajahe bocah SD kui, banjur buka jendela mobile.

“iya dek kabehan wae, iki wis ora usah disusuki.” Nyambi Khalim ngelungke duwit sepuluh ewu tanpa njaluk susuk.

Ora mung gara-gara melasi bocah mau, nanging titiran kertas kui uga ngelingake jaman cilikane Khalim nalika dolan karo ibune. Wayah isih umur 8 tahun Khalim seneng banget mlayu ngubengake titiran sing digaweke ibune.

Bocah SD kui mau banjur guyu sumeh seneng, layune saya banter. Khalim ndelengi arahe bocah kui mau nganti ketinggalan lampu ijo. Ora langsung bablas khalim kepengen ngerti ngendi parake bocah kui mau.

Jebul bocah SD kui mlayu tuku kembang mawar abang ing pinggir dalan. Khalim sansaya kepengen weruh karepe bocah kui mau. Mobile diparkir ana ing ngisor wit. Banjur deleng lan mlaku melu parake bocah kui mau.

Sakwise 2 tangkai mawar dicekel, bocah kui saya mlayu kenceng. Khalim nututi nganti ora sanggup mlayoni. Akhire mobil digas meneh mututi bocah kui mau.

Jebul bocah kui parake ing makam umum.

Khalim parkir mobile ana ing ngarep gapura pemakaman, banjur melu mlebu ing makam.

Atine Khalim kemropok, meneng kaku among deleng bocah kui mau dedonga ana ing makame ibune. Mripate Khalim kaya kepengin nangis nalika weruh bocah kui mau ngelingi ulang tahune ibune kang wes semayam ing peturon kui. Ana ing sangisore patoke ibune bocah SD ninggal kambang lan tulisan “Sugeng Tanggap Warsa Ibu J”